پیامبراکرم(ص)فرموده اند: ((والله إنی لأستغفر الله وأتوب إلیه فی الیوم أکثر من سبعین مره)).(قسم به خدا،من در روز بیشتر از هفتاد مرتبه از خدا طلب مغفرت می کنم و به سوی او توبه می کنم). ونیز پیامبراکرم(ص)فرموده اند: ((یا أیها الناس توبوا إلی الله فإنی أتوب فی الیوم مئه مره)).(ای مردم!به سوی الله توبه کنید که من در روز صد مرتبه در نزدش توبه می کنم). ونیز سیدالأنبیاء فرموده اند: ((من قال أستغفرالله العظیم الذی لا إله إلا هو الحی القیوم و أتوب الیه،غفرالله له و إن کان فر من الزحف)).(هر کس بگوید:من طلب آمرزش می طلبم از الله که بجز او دیگر معبودی نیست و او زنده و نگهدارنده است.تمام گناهان او بخشوده می شود گرچه از میدان جهاد فرار کرده باشد). و نیز رسول اکرم(ص)فرموده اند: ((أقرب ما یکون الرب من العبد فی جوف اللیل الآخر فإن استطعت أن تکون ممن یذکر الله فی تلک الساعه فکن)).(بهترین موقعی که پروردگار به بنده نزدیکتر است در نیمه آخر شب است،اگر توانستی در آن لحظه،الله را به یاد آوری و ذکر کنی،حتمأ انجام بده). و نیز خاتم الانبیاء(ص)فرموده اند: ((أقرب مایکون العبد من ربه و هو ساجد فأکثروا الدعاء)).(نزدیکترین حالت که بنده به پروردگارش نزدیک تر است در حالتی است که در سجده قرار دارد پس[در آن حالت]بسیار دعا کنید). وپیامبر عظیم الشأن(ص)می فرماید: ((إنه لیغان علی قلبی وإنی لأستغفرالله فی الیوم مئه مره)). ‏(فرموشی دلم را فرا می گیرد لذا در روز من از الله صد مرتبه طلب آمرزش می طلبم).

تماثیل:جمع تمثال است و آن مجسمه ای در شکل انسان یا حیوان یا سایر ذوات ارواح است،و نصب در اصل نشانه و سنگهایی است در شکل فرمانده و شخص مورد احترامی که مشرکین برای زنده کردن یاد آنها حیوانات خود را ذبح می کردند. به تحقیق پیامبر اسلام(ص)از تصویر ذوات الأرواح نهی کرده است.مخصوصا تصویر انسانهای صاحب منصب و مقام،مانند:علماء،فرمانروایان،زهاد،فرماندهان لشکر و رؤساء،فرق نمی کند این تصویر از طریق رسم عکس بر روی پارچه یا ورقه یا دیوار یا لباس باشد یا از طریق گرفتن به وسیله وسایل نوری معروف در این زمان یا از طریق تراشیدن،درست کردن مجسمه،درشکل بت. پیامبر(ص)از آویزان کردن تصاویر بر دیوار و مانند آنها نهی کرده است و نهی کرده است از قرار دادن مجسمه ها و نصب های یادبود چون این کار مقدمات رسیدن به شرک است،و اولین شرکی که روی زمین به وجود آمد به سبب تصویر و قرار دادن مجسمه ها بود.در میان قوم نوح(ع)مردان صالحی بودند همینکه مردند قوم و قبیله شان برایشان،اندوه گین و عزادار شدند،شیطان به آنان الهام کرد که در محلهای اقامتشان یادبود هایی قرار دهند و آنانرا به اسم این صالحان نامگذاری کنند،این کار را کردند،ابتدا عبادت نشدند تا وقتی که این قوم نابود شدند و علم به فراموشی سپرده شد و سرانجام مورد عبادت قرار گرفتند.همینکه خداوند نوح(ع)را مبعوث کرد،از شرکی که به سبب این تصاویر نصب شده حاصل شده بود نهی کرد ولی قومش از دعوت او سرپیچی کردند و اصرار بر عبادت تصاویر و مجسمه های نصب شده کردند که به بت تبدیل شده بودند،خداوند می فرماید:{وقالوالا تذرن آلهتکم و لا تذرن ودأ و لا سوعا ولا یغوث و یعوق و نسرا}(نوح/۲۳)و گفتند از معبود هایتان دست برندارید و از ود و سواع و یغوث و یعوق و نسر دست برندارید. واین اسماء،اسماء مردان صالحی بودند که این مجسمه ها به شکل و هیئت آنها در آمده بود تا جهت بزرگداشت آنها یاد آنانرا زنده کنند.‏ پس دقت کن به عواقبی مانند شرک به خدا و دشمنی رسول او که به سبب نصب این یادبود ها روی داد و آنچه که سبب هلاک و نابودیشان به وسیله طوفان و بغض خدا و خلق نسبت به آنان شد که همگی دلالت بر خطر تصاویر و نصب مجسمه ها می کنند به همین دلیل است که پیامبر(ص)تصویرگران را لعنت کرده است،و فرموده که آنان کسانی هستند که شدیدترین عذاب را در روز قیامت دارند،و امر کرده تا تصاویر نابود شوند و فرموده که ملائکه وارد خانه ای نمی شوند که در آن خانه تصویر باشد.همه این وعده ها بخاطر مفاسد و خطرات زیادی است که متوجه عقیده امت می شود،پس به تحقیق اولین شرکی که در زمین بوجود آمد به سبب آویزان کردن مجسمه ها بودن،فرقی نمی کند این عکسها و مجسمه ها در مجالس یا در میادین یا در پارکها نصب شوند،چون شرعأ حرام هستند و وسیله ای برای رسیدن به شرک و فساد عقیده است. در حالی که کافران این عصر و زمان این عمل را انجام می دهند چون عقیده ای ندارند که آنانرا از این اعمال منع کند و بر مسلمین حرام است که خود را به آنان تشبیه کنند و در این عمل با آنان مشارکت کنند تا عقیده آنان که منبع قوت و سعادتشان است محفوظ بماند.

اللهم إنی أعوذبک أن أشرک بک وأنا أعلم،وأستغفرک لما لاأعلم/بار الها من به تو پناه می آورم از اینکه برای تو شریکی قرار دهم درحالیکه آگاهم و از تو طلب مغفرت و آمرزش می طلبم در مورد آنچه که نمی دانم.

رسول الله(ص)می فرماید: ((من قال:سبحان الله و بحمده فی یوم مئه مره حطت خطایاه ولو کانت مثل زبد البحر/ترجمه/هرکس در روز صد مرتبه بگوید:پاک و منزه است الله و حمد و ستایش از آن اوست،گناهانش از بین می روند هر چند به اندازه کف دریا باشند.)) و نیز فرموده اند: ((من قال لا إله إلا الله وحده لا شریک له،له الملک و له الحمد و هو علی کل شیء قدیر عشر مرار.کان کمن أعتق أربعه أنفس من ولد اسماعیل/ترجمه/هرکس ده مرتبه بگوید:هیچ معبودی به جز الله وجود ندارد،یکتاست و شریکی ندارد،و پادشاهی و ستایش از آن اوست و او بر هر چیزی تواناست.این عمل او مانند این است که چهار برده از فرزندان نسل حضرت اسماعیل(ع)را آزاد کرده باشد.)) و نیز فرموده اند: ((کلمتان خفیفتان علی اللسان،ثقیلتان فی المیزان حبیبتان إلی الرحمن:سبحان الله و بحمده سبحان الله العظیم/ترجمه/دو کلمه هستند که بر زبان سبک و راحت،و در ترازوی اعمال سنگین و در نزد خدای رحمان محبوب هستند و آنها:الله پاک و منزه است و حمد برای اوست،خداوند عظیم پاک و منزه است.)) و نیز فرموده اند: ((لأن أقول سبحان الله،و الحمد لله،لا إله إلا الله،و الله أکبر،أحب إلی مما طلعت علیه الشمس/ترجمه/اگر من بگویم:الله پاک و منزه است،و ستایش برای الله است،و هیچ معبودی بجز الله وجود ندارد و الله بزرگترین است،در نزد من بر هر آنچه که خورشید بر آن طلوع می کند،دوست داشتنی تر است.)) رسول الله(ص)فرموده اند: ((أیعجز أحدکم أن یکسب کل یوم ألف حسنه))فساله سائل من جلسائه کیف یکسب أحدنا ألف حسنه؟قال((یسبح مئه تسبیحه،فیکتب له ألف حسنه أو یحط عنه ألف خطیئه/ترجمه/(آیا یکی از شما عاجز است که هر روز هزار حسنه کسب نماید؟)شخصی که در جلسه قرار داشت پرسید:چگونه یکی از ما هزار حسنه کسب کند؟فرمود: (هرکس صد مرتبه سبحان الله بگوید،برای او هزار حسنه نوشته می شود یا هزار گناه از او پاک می شود.) ((من قال:سبحان الله العظیم و بحمده غرست له نخله فی الجنه/هرکس بگوید:سبحان الله العظیم و بحمده برای او درخت نخلی در بهشت کاشته می شود.)) رسول الله(ص)فرموده اند: ((یا عبدالله بن قیس ألا أدلک علی کنز من کنوز الجنه؟))فقلت:بلی یا رسول الله،قال: ((قل لا حول و لا قوه إلا بالله))/ترجمه/(ای عبدالله بن قیس آیا من تو را به گنجی از گنجینه های بهشت راهنمایی کنم؟)گفتم:بلی یا رسول الله!فرمود: (بگو لا حول و لا قوه الا بالله). (نیست توانائی((جهت دوری از گناه))و نیست قدرتی ((برای پایداری بر طاعت خدا))مگر با کمک خدا). رسول خدا فرمودند: ((أحب الکلام إلی الله أربع:سبحان الله،والحمد لله،و لا إله الا الله،و الله اکبر،لا یضرک بایهن بدات/(بهترین کلام در نزد الله چهار تا هستند:سبحان الله و الحمدلله و لاحول و لا قوه إلا بالله و الله أکبر،هیچ اشکال ندارد از هر کدام که دوست داری شروع کن.)) بادیه نشینی به نزد رسول الله(ص)آمد و گفت:به من کلامی بیاموز تا من آنرا بگویم،پیامبر(ص)فرمود: ((قل:لا إله إلا الله وحده لا شریک له،الله أکبر کبیرا،و الحمد لله کثیرا،سبحان الله رب العالمین،لاحول و لا قوه إلا بالله العزیز العزیز الحکیم))قال:فهولاء لربی فما لی؟قال: ((قل:اللهم اغفرلی،و ارحمنی،واهدنی،و ارزقنی))/ترجمه/(بگو:لا اله الا الله...لاحول و لا قوه إلا بالله العزیز العظیم). مرد گفت اینها برای پروردگارم است،پس دعایی که برای خودم باشد،به من بیاموز. پیامبر(ص)فرمود: (بگو:بارالها!مرا ببخش،و به من رحم کن،و مرا هدایت ده و به من روزی ده). زمانیکه مردی مسلمان شد،پیامبر اکرم(ص)نماز را به او یاد داد سپس به وی دستور داد که با این عبارات نیایش کند: ((اللهم اغفرلی،و ارحمنی،و اهدنی،و عافنی،و ارزقنی))/ترجمه/(بارالها!مرا ببخش و به من رحم کن و مرا هدایت ده و عفو کن و روزی مرا عطا فرما). ‏((إن أفضل الدعاء الحمدلله،و أفضل الذکر لا إله إلا الله)). ‏(برترین دعا الحمدلله و برترین ذکر لا إله إلا الله است). ‏((الباقیات الصالحات:سبحان الله،والحمدلله،و لا إله إلا الله،و الله أکبر،و لا حول و لا قوه إلا بالله))/ترجمه/(باقیات الصالحات عبارتند از:پاک و منزه است خدا،حمد برای اوست و هیچ معبودی به جز الله وجود ندارد و خدا بزرگترین است و هیچ قدرت و توانایی به جزء از طرف خدا وجود ندارد.)

منظور از علم غیب ادعای دانستن گذشته و آینده و آنچه از مردم پنهان است و آن را نمی بینند. و خداوند دانستن آنرا خاص خود کرده است{قل لا یعلم من فی السماوات و الأرض الغیب إلا الله/ترجمه/بگو هر آنچه در آسمانها و زمین است غیب را نمی داند مگر خدا(نمل/۶۵)}. پس غیر از خدای سبحان هیچکسی علم غیب را نمی داند.اما بعضی اوقات رسولانش را بنا به حکمت و مصلحت،از علم غیب هر اندازه که بخواهد آگاه می سازد:{عالم الغیب فلا یظهر علی غیبه أحدا إلا من ارتضی من رسول/ترجمه/یعنی غیر از پیامبرانی که خود برگزیده است کسی دیگر را از علم غیب آگاه نمی کند(جن/۲۶_۲۷)} و برای پیامبران امور غیبی را هر اندازه که بخواهد روشن می کند،چون با معجزاتی که بر پیامبران فرستاده و بعضی از آنها خبر دادن از علم غیبی است که خداوند او را بر آن مطلع کرده استدلال بر صدق نبوت پیامبران می شود،این حکم برای تمام فرستادگان ملکی و بشری عمومیت دارد و غیر از آنان هیچ کس دیگری را بر غیب آگاه نمی کند،چون دلایل ثابت می کند که خداوند فقط این دو دسته را از غیب کرده است،پس هرکس به هر وسیله ای از وسایل،ادعای علم غیب کند غیر از رسولانی که خداوند استثناء کرده است،دروغگو و کافر است فرقی نمی کند این ادعا از روی خواندن کف دست باشد یا از روی فنجان یا کاهنی یا سحر یا از روی ستارگان و غیره . و این همان چیزی است که بعضی ساحران و دروغگویان انجام می دهند و ادعا می کنند که می توانند مکان اشیای گم شده و ناپیدا را بگویند،و ادعا می کنند که علت بعضی از بیماریها را می دانند و می گویند:تو آن عمل و آن عمل را انجام داده ای و به سبب آن مریض شده ای،که در واقع این کار به خدمت در آوردن جن و شیاطین است و به مردم می گویند این آگاهیها را از طریق به کار بردن این اشیاء(خواندن کف و فنجان و....)بدست می آوریم که در واقع فریب دادن مردم و غیر واقع جلوه دادن وقایع است.شیخ الإسلام می گوید:[هر کدام از کاهنان دوستانی از شیاطین دارند و او را از بسیاری از غیبیات که از طریق استراق سمع(گوش دادن به سخنان ملائکه)بدست می آورند آگاه می کند و دروغ را با واقعیات قاطی می کند،در ادامه شیخ الإسلام می گوید:بعضی از کاهنان شیطان،خوردنیهایی از جمله میوه و شیرینی و سایر غذا ها را برایشان می آورند که قاعدتأ آنجا یافت نمی شود،بعضی از آنها جن او را با پرواز به مکه یا بیت المقدس یا جا های دیگر می برد)). گاهی اوقات خبر دادن از غیب ،از طریق ستارگان است که از روی احوال فلکی و حرکات سیارات،از حوادث زمین خبر می دهند.مانند وقت وزش باد ها،آمدن باران،تغیر نرخ اجناس و سایر اموری که گمان می کنند دانستن آنها از روی علم به حرکت سیارگان در مداراتشان و نزدیک شدن و دور شدن آنها به همدیگر است. و می گویند اگر در زمان نزدیک شدن فلان ستاره به فلان ستاره ازدواج کنند فلان واقعه در زندگی آنها اتفاق خواهد افتاد یا اگر در آن زمان مسافرت کنند فلان حادثه و فلان حادثه برای آنها رخ می دهد،یا اگر در آن زمان متولد شود فلان برکت و فلان نحس و شر بر او وارد می شود،همچنانکه در بعضی مجلات انحرافی جملات مسخره و اباطیلی درباره برجها و آنچه که در آن برج روی خواهد داد چاپ می شود. با این حال بعضی از جاهلان و ضعیف الإیمانها پیش این منجمها رفته و از آنان درباره آینده زندگی خود و آنچه برایش رخ می دهد یا در ازدواج و سایر امورش بر سر او می آید سوال می کنند و هر کس ادعای دانستن علم غیب کند یا کسی را تصدیق کند که ادعا کند که علم غیب می داند،کافر و مشرک است.چون او ادعای مشارکت با خدا را در علمی می کند که فقط خاص خدا است و ستارگان و سیارگان همگی مسخر خدایند و مخلوق او هستند،هیچ کاری از دست آنها ساخته نیست و نحس بودن و خوش قدم بودن و مرگ و حیات کسی دلالت نمی کند،این اعمال همگی از کار های شیاطین هستند که استراق سمع می کنند.

سوگندبه غیرخدا که در آن تعظیم شده ای به طور خاص برای تأکید حکمی ذکر می شود،درحالی که تعظیم حق خدای تعالی است و درست نیست که به غیر او سوگند یاد شود و علماء اجماع کرده اند که سوگند درست نیست مگر به خدا و یا اسماء و صفات او و بر جایز نبودن سوگند به غیر خدا اجماع کرده اند.سوگند به غیر خدا شرک است چون ابن عمر(رض)روایت کرده است که پیامبر(ص)فرمود:[من حلف بغیرالله فقد کفر او أشرک/ترجمه/هرکس به غیر خدا سوگند یاد کند یا کفر انجام داده یا شرک]و این شرک و کفر،شرک و کفر اصغر است مگر وقتی که سوگند یاد شده نزد سوگند یاد کننده تا حد عبادت او،تعظیم شود که در این حال شرک و کفر از نوع اکبر است.مانند حالی که امروزه عبادت کنندگان قبور دارند که از مردگانی که به آنان تعظیم می کنند بیشتر می ترسند تا از خدا و عظمت او. بطوریکه اگر از یکی از آنها خواسته شود سوگند به ولی ای یاد کند که او را تعظیم می کند،سوگند یاد نمی کند مگر وقتی که راست بگوید.و وقتی که از او خواسته شود سوگند به خدا یاد کند،سوگند یاد می کند اگر چه دروغ بگوید.پس سوگند تعظیم سوگند یاد شده است و این تعظیم فقط لایق به خدا است و لازم است فقط به سوگند به خدا ارزش داده شود_و از سوگند زیاد پرهیز کند_خداوند می فرماید:{و لا تطع کل حلاف مهین/ترجمه/و از هر بسیار سوگند خورنده پست اطاعت مکن}(قلم/۱۰) و می فرماید:{و احفظوا أیمانکم/ترجمه/سوگند هایتان را حفظ کنید}(مائده/۸۹).یعنی سوگند یاد نکنید مگر در وقت ضرورت و به راستی و نیکی سوگند یاد کنید.چون سوگند زیاد یا دروغ در سوگند هر دو دلالت بر سبک جلوه دادن خدا و عدم تعظیم او دارند و این با توحید منافات دارد،در حدیث آمده که پیامبر(ص)می فرماید:[ثلاثه لا یکلمهم الله و لا یزکیهم و لهم عذاب ألیم.و جاء فیه:و رجل جعل الله بضاعته لا یشتری إلا بیمینه و لا یبیع إلا بیمینه/ترجمه/سه دسته هستند که خداوند در روز قیامت با آنان صحبت نمی کند و به آنان توجه نمی کند و برای آنان عذابی دردناک هست و در میان آنها کسی هست که خدا را کالای خود قرار داده نمی خرد مگر با سوگند به خدا و نمی فروشد مگر با سوگند به خدا]. که شدید کردن عذاب بر سوگند زیاد نشانه تحریم آن و بخاطر احترام به اسم خدای سبحان و تعظیم او است. همچنین سوگند دروغ به خدا یاد کردن((سوگند غموس))حرام است و خداوند منافقین را به این صفت و صف کرده که در حالی که می دانند،سوگند دروغ یاد می کنند. خلاصه ای از آنچه که گفته شد: ۱_حرام بودن سوگند به غیرخدا. مانند سوگند به امانت یا کعبه یا پیامبر(ص)و این سوگند ها شرک اند. ‏۲_عمدأ سوگند دروغ به خدا یاد کردند((سوگند غموس))حرام است. ‏۳_زیاد سوگند به خدا یاد کردن اگر چه راست باشد وقتی نیازی به آن نباشد،حرام است چون سبب سبک شمردن خدا است. ‏۴_در حالت ضرورت و نیاز اگر سوگند به خدا راست باشد،صحیح است.برگرفته از کتاب التوحید. دوستان بدانند:سوگند غموس سوگندی است که صاحبش را در گناه،سپس در آتش غرق می کند و این سوگند بر کاری که در گذشته انجام داده یاد می شود که خود به دروغ بودن این سوگند آگاهی دارد.

هر کس صدای اذان را بشنود و عذری او را از دنبال کردن آن باز ندارد،نمازی را که می خواند از او پذیرفته نمی شود.گفتند:عذر چه چیز هایی است؟ گفت:ترس یا بیماری. پاداش نماز با جماعت بیست و پنج برابر است و هر کس در صحرا نماز بخواند و رکوع و سجود را به صورت کامل ادا کند(یعنی تسبیحات را با اطمینان بخواند)پاداش نمازش به پنجاه برابر می رسد. هر کس صدای اذان را بشنود و بدون هیچ عذری آن را اجابت نکند،نمازش درست نیست. ‏[ثلاثه فی قریه،ولا بدو،لاتقام فیهم الصلاه إلا قد استحوذ علیهم الشیطان.فعلیکم بالجماعه،فإنما یأکل الذئب من الغنم القاصیه/ترجمه/هر سه نفری که در روستا یا بیابانی باشند و در میان آنان نماز جماعت اقامه نشود،حتمأ شیطان بر آن ها غلبه و قدرت پیدا خواهد کرد،پس برشماست که جماعت را رعایت کنید!چون گرگ،تنها گوسفند دور از گله را می خورد]. اهمیت نماز عشاء و صبح: هرکس نماز عشاء را با جماعت بخواند،مانند این است که نیمی از شب به عبادت پرداخته باشد و هر کس نماز صبح را با جماعت انجام دهد،مانند این است که تمام شب،عبادت کرده باشد(نماز صبح و عشاء با جماعت مثل این است که تمام شب عبادت کرده باشی). سنگین ترین نماز بر منافقان نماز عشاء و نماز صبح است و اگر بدانند در آن دو نماز چه چیزی وجود دارد،به جماعت آنها می آمدند،حتی با سینه خیز.پیامبر(ص) می فرماید:خواستم که به موذن امر کنم اذان بگوید.سپس به مردی امر کنم که برای مردم امامت کند.سپس مردانی را با خود ببرم که پشته ی هیزم دارند،نزد مردمی برویم که از نماز عقب مانده اند و خانه هایشان را با آتش بر آنها بسوزانم. پیامبر(ص)می فرماید:خداوند را چنان عبادت کن که گویی او را می بینی و خود را از مردگان به شمار بیاور.امان از دعا های مظلوم!چون دعا های آنها قبول می شوند.حتمأ نماز صبح و نماز عشاء را بخوان و درجماعت آنها حاضر شو.و اگر می دانستید که چه چیزی در آن هست.حتی با سینه خیز به آنها می آمدید. پیامبر(ص)می فرماید:هر کس وضو بگیرد سپس به مسجد بیاید و پیش از فجر دو رکعت نماز بگذارد،سپس بنشیند تا نماز صبح را بخواند،نماز آن روز او جزو نماز نیکان نوشته می شود و او در زمره ی هیئت نمایندگی خداوند رحمان نوشته می شود. پیامبر(ص)می فرماید:هر کس نماز صبح را با جماعت بخواند،در حفاظت خداوند است. و در حدیثی دیگر می فرماید:هر کس در تاریکی شب به مسجد برود،در روز قیامت با یک نور خداوند عزوجل را ملاقات می کند.

درباره ی فضیلت نمازجماعت احادیث متعددی نقل گردیده است:ازجمله در صحیح مسلم و بخاری از عبدالله بن عمر(رضی الله عنه)روایت شده است که پیغمبرخدا(صلی الله علیه وآله وسلم)فرموده است:[نمازجماعت بیست و هفت برابر نماز انفرادی است]. در صحیح بخاری از ابوهریره(رض)روایت شده است که پیغمبرخدا(ص)فرموده است:[نماز شخص باجماعت،بیست وپنج برابر نمازی است که در خانه اش و بازارش می خواند.زمانی که او وضو بگیرد و زیبا وضو را بگیرد و سپس به سوی مسجد بیرون برود و جز نماز او را بیرون نبرد،هیچ گامی را برنمی دارد مگر اینکه او مرتبه ای با آن بالا برده می شود و گناهی با آن از او زدوده می گردد. هرگاه نماز را خواند فرشتگان پیوسته بر او درود می فرستند(و از خدا برایش آمرزش می طلبند)تا آن زمان که(وضو داشته باشد و)در جایگاه نمازش باشد(و می گویند):خداوندا! بر او درود بفرست(و وی را بیامرز).خداوندا!بدو رحم کن و بیامرزش.هر فردی از شما در نماز است مادام که انتظار نماز را بکشد]. حکم نماز جماعت: نماز جماعت سنت موکده است و تارک آن گناهکار می شود،چرا که پیغمبر(ص)از سهل انگاری و سستی کردن درباره ی نماز جماعت،و از کوتاهی ورزیدن درباره ی نماز جماعت با وجود قدرت و توانائی بر انجام و ادای آن،سخت بر حذر فرموده است.از جمله در صحیح مسلم و بخاری از ابو هریره(رض)روایت شده است که پیغمبر خدا(ص)فرموده است:[به خدائی سوگند که جان من در اختیار او است،می خواهم دستور بدهم هیزم های زیادی جمع آوری گردد،سپس دستور بدهم برای نماز اذان گفته شود،آن گاه به کسی دستور بدهم برای مردمان امامت کند،بدین هنگام خودم به سوی اشخاصی بروم که از نماز جماعت خودداری می کنند،و خانه هایشان را همراه خودشان آتش بزنم].این حدیث صحیح،تهدید شدیدی در آن است و خطاب به کسانی که از جماعت خودداری می نمایند،و با وجود قدرتشان بر انجام نماز جماعت از آن دوری می گزینند و خودداری می کنند.

گنجشک به خدا گفت:لانه ی کوچکی داشتم آرامگاه خستگیم،سرپناه بی کسیم،طوفان تو آن رااز من گرفت.مگرکجای دنیای توراگرفته بود؟خداگفت:ماری درراه لانه ات بود،بادراگفتم لانه ات راواژگون کندآنگاه توازکمین مارپرگشودی!!!!چه بسیاربلاهاکه به واسطه محبتم ازتودورکردم وتو ندانسته به دشمنیم برخواستی.

پیامبرگرامی خدا،حضرت محمدمصطفی(صلی الله علیه و اله و سلم)می فرمایند:[صلاه الجماعه تفضل صلاه الفذ بسبع و عشرين درجه]/ترجمه/ثواب نمازی که به جماعت ادا شود ۲۷ مرتبه از نمازی که به تنهایی ادا شود بیشتر است. امام احمد از معاذبن جبل(رضی الله عنه)نقل می کند که پیامبر(صلی الله علیه و اله و سلم)فرموده است:[إن الشیطان ذئب الإنسان کذئب الغنم یأخذ الشاه القاصیه فإنکم و الشعاب،و علیکم بالجماعه و العامه و المسجد]/ترجمه/شیطان گرگ انسان است مانند گرگی که گوسفند جدا شده از گله را می رباید شیطان نیز کسی که به تنهایی کار می کند و با مسلمانان اختلاط پیدا نمی کند می رباید.امام ابوداود از ابی بن کعب روایت کرده است که پیامبر(صلی الله علیه و اله و سلم)فرمودند:[إن صلاه الرجل مع الرجل أزکی من صلاته وحده،و صلاته مع الرجلین أزکی من صلاته مع الرجل،و ما کثر فهو أحب إلی الله عزوجل]/ترجمه/همانا نماز یک نفر همراه دیگری از نماز خواندن تنهایی او و هم چنین نماز خواندن وی با دو نفر،از نماز خواندن او بایک نفر بهتر است.و هر چه تعداد بیشتر باشد،در نزد خداوند-عزوجل-محبوب تر است. ابوداود و ترمذی و ابن المنذر از عثمان بن عفان(رضی الله عنه)روایت کرده اند که پیامبر خدا(صلی الله علیه و اله و سلم)فرمودند:[من صلی العشاء فی جماعه کان کقیام نصف لیله،و من صلی العشاء و الفجر فی جماعه کان کقیام لیله]/ترجمه/کسی که نمازعشاء را با جماعت بگزارد مانند کسی است که نصفی از شب را به عبادت به سر برده است و آنکه نماز عشاء و صبح را با جماعت ادا کند،مانند آن است که تمام شب را در عبادت به سر برده باشد.باتشکر